In Leuven zie je al meer dan 20 jaar senioreninspecteurs in het straatbeeld. Hun taak? De ouderen in de stad leren kennen, hen een luisterend oor bieden én hun hulpvragen oplossen. Maar wat is het verschil tussen een senioreninspecteur en een wijkinspecteur? Slagen de inspecteurs erin om het vertrouwen van de oudere inwoners te winnen? En met welke vragen kloppen de burgers bij hen aan?
Dat vertellen de twee senioreninspecteurs, Patricia Van de Walle en Karolina Robbeets, ons graag zelf. En wat de seniorenraad en de stad van de twee dames vinden, komen we te weten via Cécile Van Hoecke, voorzitter van de seniorenraad en Melissa Vandersypen, beleidsadviseur ouderen en zorg van de stad Leuven.
Wat moeten we ons bij de term ‘senioreninspecteur’ voorstellen?
Van de Walle: “De functie van senioreninspecteur is in de stad Leuven zo’n twintig jaar geleden in het leven geroepen. Wij maken deel uit van de doelgroepenwerking van Lokale Politie Leuven. Als senioreninspecteurs zijn we een laagdrempelig aanspreekpunt voor alle 67-plussers in de stad. De ouderen komen naar ons met specifieke hulpvragen. Maar wij zoeken ouderen ook zelf op door op huisbezoek te gaan. En andere diensten geven ons signalen door van ouderen die moeilijkheden hebben. Zelf vervul ik de functie al een zestal jaar.”
Robbeets: “Ik ben sinds een jaar senioreninspecteur. Wij zijn trouwens niet de enige doelgroepinspecteurs in de stad. Er bestaan ook inspecteurs voor ziekenhuizen, horeca en studenten. We voeren allemaal dezelfde job uit, maar we werken met een andere doelgroep.”
Vandersypen: “Dat er twee inspecteurs zijn die instaan voor het welzijn van de ouderen op het terrein, vinden we vanuit de stad heel goed. In Leuven wonen er zo’n 17 000 67-plussers. Dat is 17% van ons totaal aantal inwoners.”
Met welke andere diensten werken jullie samen?
Van de Walle: “We werken samen met heel wat partners, waaronder de wijkinspecteurs, lokale dienstencentra, de interventiedienst, de dienst sociaal beleid van de stad, ‘Leuven Helpt’, en ook met de seniorenraad. Die samenwerking is belangrijk. Heeft de wijkinspecteur contact met een 67-plusser die een hulpvraag heeft? Dan signaleert hij dat aan ons, en gaan wij langs. Komt het interventieteam in aanraking met een oudere inwoner? Dan signaleert het team dat aan ons, en volgen wij die persoon verder op. Onze partners stellen vooral problemen vast, wij zoeken mee naar oplossingen.”
"Onze partners stellen vooral problemen vast, wij zoeken mee naar oplossingen.”
Patricia Van de Walle, senioreninspecteur
Van Hoecke: “Dankzij al die samenwerkingen worden de senioreninspecteurs ook bekend gezichten in de stad. Dat is belangrijk, daardoor vinden ouderen sneller de weg naar hen. De inspecteurs komen bijvoorbeeld naar de Seniorenbals die we als seniorenraad mee organiseren, en maken daar kennis met heel wat oudere inwoners.”
Van de Walle: “Op het Seniorenbal dansen we mee op de dansvloer en voeren we informele babbels met de aanwezigen. De inwoners zien ons bovendien ook op andere plaatsen, zoals op evenementen, in lokale dienstencentra, in de wijk en op kantoor. En niet op elk evenement zijn we in uniform aanwezig, soms gaan we ook gewoon in ‘burger’. Door ons zo laagdrempelig op te stellen, herkennen ouderen ons overal en spreken ze ons makkelijk aan.”
"Door ons zo laagdrempelig op te stellen, herkennen ouderen ons overal en spreken ze ons makkelijk aan.”
Patricia Van de Walle, senioreninspecteur
Robbeets: “Klopt. Als we ergens voor de eerste keer toekomen in politie-uniform, durft niemand ons aanspreken. Mensen linken een politieagent al snel aan criminaliteit. Maar door soms niet in uniform aanwezig zijn op die plekken en activiteiten, krijgen mensen wél vertrouwen in ons. Het gebeurt soms dat iemand zijn verhaal niet wilt vertellen aan de dienst interventie, maar wel aan ons. Dan voeren wij het gesprek met de persoon, en de dienst interventie volgt alles van op een afstand mee. En soms laat een oudere Leuvenaar de wijkinspecteur niet binnen, maar Patricia en mij wel.”
Van Hoecke: “Bovendien werken we vaak samen aan projecten. Onlangs nog richtten we met de seniorenraad, de senioreninspecteurs, de dienst sociaal beleid van de stad en Dementievriendelijk Leuven, het project ‘Vermissing en dementie’ op. Een project om vermiste personen met dementie sneller op te sporen en terug te vinden.”
Robbeets: “De dienst interventie bezorgt ons trouwens elke maand een overzicht van alle 67-plussers waarmee zij in aanraking kwamen. Wij bellen die mensen op, of plannen een huisbezoek. Dankzij die samenwerking krijgen wij een goed zicht op welke ouderen mogelijks een hulpvraag hebben.”
Met welke hulpvragen spreken ouderen jullie zoal aan?
Van de Walle: “Thema’s waar we veel mee in aanraking komen, zijn intrafamiliaal geweld, dementie, eenzaamheid, rouw, oplichting en ouderenmis(be)handeling. Ouderenmis(be)handeling is trouwens nog een erg verdoken thema, waar we een project rond aan het plannen zijn.”
Robbeets: “Maar soms worden hulpvragen wel erg concreet. Dan krijgen we een telefoontje van iemand die zich afvraagt hoe hij Netflix moet installeren op zijn televisie (lacht). Of van iemand die tickets wil kopen voor het Seniorenbal. En hoewel dat natuurlijk helemaal onze job niet is, proberen we toch ook die ouderen te helpen. Dan lossen wij het probleem op voor hen, of wij spreken voor hen een geschikte organisatie aan. Ouderen koudweg doorverwijzen naar een andere dienst? Dat doen we bijna nooit.”
Van Hoecke: “Dat de inspecteurs voor ouderen contacten leggen met de juiste hulpinstantie, is een enorm voordeel. Anders word je van het kastje naar de muur gestuurd. En telefonisch krijg je vaak tientallen minuten het wachtdeuntje te horen. Of je krijgt een keuzemenu met 10 opties, waarbij je moet selecteren welke optie het meest geschikt is voor jouw vraag. Voor veel ouderen is dat een drempel om hulp te zoeken.”
Is er een specifieke opleiding om senioreninspecteur te worden?
Van de Walle: “Nee. Als senioreninspecteur heb je wel een politieopleiding gevolgd. Maar de kennis rond de doelgroep ouderen, leer je vooral in de praktijk. En door je tijdens je loopbaan bij te scholen. Vroeger wist ik bijvoorbeeld niks over dementie, dus ik besloot al snel om daar een vorming over te volgen. En ik legde mijn oor te luisteren bij het Expertisecentrum Dementie. Ik volg ook lezingen over belangrijke thema’s, en ik lees enorm veel boeken die me kunnen verder helpen.”
"De kennis rond de doelgroep ouderen, leer je vooral in de praktijk. En door je tijdens je loopbaan bij te scholen."
Patricia Van de Walle, senioreninspecteur
Robbeets: “Ook van elkaar leer je bij. Ik merk dat ik op één jaar tijd al enorm gegroeid ben, dankzij de kennis van Patricia. En we zijn allebei écht geïnteresseerd in de doelgroep ouderen. Onze korpschef steunt ons trouwens altijd wanneer we ons willen inschrijven voor een vorming of opleiding. We krijgen alle kansen die we nodig hebben.”
Hadden jullie altijd al interesse in de doelgroep ouderen?
Robbeets: “Ik heb lang als wijkinspecteur gewerkt. Daardoor kwam ik met verschillende doelgroepen in contact. Ook ouderen. Ik voelde al snel aan dat die groep mij wel lag. Ouderen cijferen zich gemakkelijk weg, merkte ik. Ik had het daar moeilijk mee, en wilde iets voor hen kunnen betekenen. Weet je wat het mooie is aan onze job? Dat we écht het verschil kunnen maken voor mensen.”
Van de Walle: “Eerlijk? Toen ik net was afgestudeerd en aan de slag ging binnen de politiezone, zou ik nooit als senioreninspecteur gewerkt willen hebben. Ik wilde een job met actie. Maar door de jaren heen heb ik veel kennis en ervaring opgedaan. Ik begrijp senioren nu veel beter dan vroeger, en heb veel respect voor hen gekregen. En ik ben geduldiger dan vroeger, ook dat is een belangrijke eigenschap als inspecteur.”
Vandersypen: “Patricia en Karolina hebben allebei een groot en een warm hart. Zij zijn een belangrijke schakel in het Leuvense welzijnsnetwerk en helpen de inwoners die een klein netwerk hebben of niet weten op wie ze een beroep kunnen doen.”
Benieuwd naar wat de senioreninspecteurs nog meer doen? Je kan hen volgen via hun Facebookpagina.
